De Brabantse Kempen
Op het uitgestrekte zandplateau van de Nederlandse en Belgische Kempen zijn archeologische botvondsten bekend vanaf de Bronstijd. Botvondsten uit de Vroege Middeleeuwen lijken al zeer veel op recent botmateriaal; het aantal ongehoornde schapen begint vanaf die tijd te overheersen. Bijzonder natuurgetrouwe afbeeldingen van het Kempische Heideschaap zijn bekend van schilderijen, gravures en tekeningen uit de negentiende eeuw. Het gebied dat in Nederland en aangrenzend België wordt aangeduid als “De Kempen” bestaat een veel groter dekzandmassief dan bijvoorbeeld de Veluwe of het Fries-Drents Plateau. In dit relatief grote gebied heeft waarschijnlijk enige variatie bestaan binnen het ras zelf, een variatie die door culturele factoren nog meer werd vergroot. Zo komen we in de rekenboekjes van de negentiende eeuwse “Venrayse Schapencompagnie” namen tegen als “Peelschaap” en Maasschaap”.
Het Kempische Heideschaap was een bepalende factor in het ontstaan van het landschap en de biodiversiteit van de Kempen. Eeuwenlang was het in de Nederlandse en de Belgische Kempen het talrijkste landbouwhuisdier. Door de begrazing met dorpskuddes, die vanaf de Vroege Middeleeuwen steeds intensiever werd, werd het begraasde landschap steeds opener. In dit open landschap ontwikkelde zich het typische Kempische heidelandschap met verschillende, soortenrijke ecosystemen, afhankelijk van o.a. de vochtigheidsgraad van de bodem. ’s-Nachts werden de schapen dooorgaans opgestald.
Lees verder: http://www.kempischheideschaap.nl/27/geschiedenis